Özlem Şiiri - Asi Yılmaz

Ayrılıklardan doğan görüşme kavuşma duygusundan başka bir şey değil
Ayrılığa tahammül edememek mi diye düşünüyorum;
Özlem; içinde umut besliyor mutlaka
Telefonların çalması özlemi kamçılıyor sanıyorum ve bir tren istasyonu düşlüyorum
Özlemin başlangıcı olarak kalıyor belleğimde,
Soruyorum özlemin bittiği yer neresi…
Fren sesiyle egzoz kokusu bırakarak giden otobüsler görüyorum
Yükünün özlem olduğunu sanıyorum
Her durakta bir özlem bitiyor yeni özlemler başlıyor diye düşlüyorum.