yüzümde,
büyüdüğüm toprağın bereketini ve buğusunu taşırım
ellerim toprak kokar
avuçlarımda çiçekler.
İçimde insanlarımın kederini taşırım
Hepsinden bir parça.
Çocukluğum saklanmışken içime
hasret çekerim hiç büyümemiş gibi.
Üzülürüm
düşündükçe kaybettiklerimi
Ağlarım
gözyaşlarımı akıtıp yüreğime
Bilirim
ağlamak çare değildir geçmişe
ama ne yapsam faydasız
her köşebaşı,her taşduvar
bir ülke olmuştur içimde..
Kayıt Tarihi : 18.6.2009 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!