Özlem Şiiri - Hülya Sancak

Pusuya yatmış sanki, karanlık sokaklarında yüreğimin,
Deli kurşun ifadesizliklerim...
Sabahın ilk ışıkları vururken üzerime,
Yenilmişliklerim gelir aklıma,
Hayata dair yenilmişliklerim...
Sürekli güzergahını değiştirdiğimi sandığım kader yolumun,
Beni alteden olma gerçeğiyle boğuşurum
An be an...

Kazanmak uğruna vazgeçtiklerim gelir aklıma bir bir,
Sorgulamadan yaşanan bütün hayat senaryolarını sorgulayasım gelir,
Arsız bir cesaretle...
Unuttuklarımın nicedir bana hatırlatılmadığını hatırlarım
Derin bir esefle.
Üzerime ışıyan güne inat,
Gece olur birden düşüncelerim....

Dünyalıların içinde uzaylı gibi hissettiğim gelir aklıma,
Gezegenime özlem duyarım adeta
Yabancılaşırım an be an soluduğum havaya
Oksijeni boğar beni,
Nefesim kesilir, soluksuz kalırım...

Motif motif işlenen kelimeler gelir aklıma,
Nicedir yüreğime düşmeyen ateşin aldırtamadığı kaleme küserim sanki...
Kaybolan enerjime özlem duyarım.
Mecalsizliğime anlam bulamam hiç bir lügatta,
Eriyen bir mum gibi içime yanar ateşim.
Bir beni yakarım..
Bir de kalemim.....
Cümlesiz kalır gidişim.....