Keşke benimde karşımda,her zorluğa rağmen dimdik durabilen ve sevebilen biri olsaydı. Kalbinin güzelliği yetmiyor bazen, kazansanda kaybettiklerini telafi etmiyor. İnsan tek başına dağ olamıyor. Sırtını yaslandığın dağ olmayı özledim...
İçimde neler olduğunu anlamasını sağlayamam ama artık ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri kaçırıyorum.Sen dört mevsim bahardın bana.Seninle yeşerip seninle çiçek açmayı özledim.
Hep aynı köşe başında geçmeni bekledim, bir tarafım sanki uçsuz bir deniz...Kara kediler dolaşır sanki hep beynimde. Kaçtım sandığım herşey hep karşımda.
Koşmaktan,anlatmaktan yoruldum, bağdaş kurup oturmayı özledim.
Kayıt Tarihi : 7.6.2022 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!