Özlem Şiiri - Yavuz Selim Polat

Durup duruken dile bir şarkı düşer
Peydahlanır birden bire gönülden dile
Bestegahı,deli divane aşıktır
Nazmı,yare duyulan özlemdir
Mısrası,Leyla ile Aslıdır
Güftesi,Mecnun ile keremdir
Sesi,dağları delen ferhatın gürzüdür
Yükselir arzdan arşa nağmeler
Aşka özlem duyan dudaklardan
Dökülen şarkılarda

Özlemdir,diele düşen şarkının perde-i esrarı
Toprağın suya,gülün bülbüle iştiyakıdır
Yanık sevdaların vazgeçilmez hüzn-ü kederidir
Toprağın ateşle pişmesi gibi gönlün ermesidir

Hangi dağ var ki karsız
Hangi yol var ki yolcusuz
Hangi şarkı var ki bestesiz
Hangi şiir var ki şairsiz
Hangi aşk var ki maşuksuz
Hangi sevda var ki özlemsiz
Kelimelerin kaleme duyduğu özlem
Aşka duyulan özlemdir