Özlem Şiiri - Şeref Sayar

Küçükken özlemezdim öyle önüme her geleni, işin açıkcası özlem nedir bilmezdim.
Sadece filmlerde birbirine yıllarca uzak kalan iki sevgilinin,
birbirine kavuşma arzusu sanırdım özlemi.

Şimdi ise iki gün göremedilerime bile duyuyorum aynı özlemi,
Birgün garipliğimi bile özleyeceğim hiç aklıma gelmezdi.
Sivasın tozlu kaldırımlarında oturup ekmek arası döner yediğimi,
yedi delikli plastik topumu yapıştırmak için adam aradığımı,
saadet gerçekten parayla olmuyormuş,
yaşamak için çok gerekli olsada.

Ortaokulda Türkçe öğretmenim güzel yazıyorsun,
yaşadıklarını yaz demişti,
o gün yaşadıklarımın içinde yazmaya değecek hiç birşey bulamamıştım.
Çünkü benim yaşadıklarım o kitaplarda yazanlara hiç benzemiyordu.
Ben hiç aşık olmamıştım o güne kadar,
hiç canımı acıtan olmamıştı
Öyle kitaplar dolduracak maceralarımda yoktu kendimce,
bugüne kadar üç beş roman yaşamışım haberim olmadan.

Şimdi kitaplarda olmasada hayallerde yaşıyorum
o hiç birşey bulamadığım günleri,
ve o günlerin anısına bu günlerime çok değer veriyorum,
yarın kaybedeceklerimle beraber,
ve artık bir not düşüyorum, her sevdiğim bir köşeye,
kaybettikten sonra hatıra kalsın diye.