Özlem Şiiri - Yunus Çelik

l

Uzandığım kuş tüyü yataklar
Almıyor yorgunluğumu
Sabah olmasın istiyorum
Sükûnet doldurduğum odamda
Gözlerim kapalı
Hayaller kuruyorum

ll

Yaylalar özlüyorum
Göz alabildiğince yeşil
Misk gibi kekik kokan
Meltem ferahlığı rüzgâr
Ciğerlerimi dolduran
Salıvermek istiyorum duygularımı
Bir küheylan özgürlüğünde
Hangi yana dilerse koşan

lll

Sular düşlüyorum
Sarp yamaçlardan doğan
Yeşil vadilerle kucaklaşan
Çocuk kalbi saflığında
Renksiz, kokusuz berrak
Sevdalı sineler kadar yumuşak

lV

Göz kapaklarıma çöküyor
Takatsiz dizlerimin yorgunluğu
Sen giriyorsun usulca odama
Gözlerim gözlerine değiyor
Hayalin duruyor karşımda öylece
Gazel tonunda mahcup yüzün
Utangaç edanı takınıyorsun
Eylülü giyiniyorsun tenine
Çatlamış dudakların fısıldıyor
Söylenmesi zor mahrem kelimeleri
Sam yeli nefesin savuruyor külleri
Körüğe sürüyorlar göğsümü
Lav yürüyor damarlarıma

V

Sabah oluyor muşamba yastıkta
Gün doğuyor, hüzün doluyor yeniden
Özlemin birikiyor göz çukurlarıma
Yeniden başlıyor içimdeki sızı
Süzülüyor iki damla yaş yanaklarıma
Işıkla gölge dans ediyor
Kuşların konmadığı penceremin önünde
Şehir dev gibi yeniden uyanıyor
Ağırlaşıyor puslu gökyüzü
Bir koşturmacadır başlıyor hayat
Kalabalıklar, kaldırımlar, caddeler
Akıp gidiyor iç içe
Doğan günle birlikte

10/07/2008