Özlem Şiiri - Bedir Kuş

Arada bir selam gönder
Hasretinle yaktın beni,
Bulutlar rüzgarı bekler,
Bekler çorak topraklar yağmuru.
Toprak tohumu beklerken
Ben de seni.
Bitsin artık bu ayrılık,
Dayanamıyorum yokluğuna.
Sensiz her taraf ıssız,sessiz,
Ve her taraf karanlık,
Gözler arar oldu ışığı
Yeter artık bekletme,
Bekleyecek derman kalmadı bende.
Çok özlettin kendini,
Belki de vurdumduymazsın bu halinle

Istıraplar içinde kıvranırken ben,
Sen de hala ne ses var, ne de seda.
Baktım ardında yorulmadan, usanmadan.
Bekledim geceleri,
Kulak verdim dışarıya,
Ayak seslerini duymak istedim,
Sessiz ve de kimsesiz karanlığın pençesinde.
Sokaklarda yürüyen üç-beş serseri.
Karanlık ki,
Ne karanlık.
Gecenin şerrinden
Emin olmak istedim.

Bir ürküntü duydum içimden,
Korkmamak için,
Teselli ettim kendimi,
Direndim.
Korkunç karanlığın yalnızlığını,
Dua ile aştım,
Benliğimi saran vesveselerden
“Sana sığınırım,
Gecenin şerrinden,
Ne korkunç vesvese imiş bu,
Bir anda,
Evet bir anda
Çıldıracaktım sanki
Seni düşünürken.

Ne halimi soran var
Ne de yanıma gelen.
Yaralı bir ceylan gibi,
Terkedildim..
Ve şimdi kaderimle başbaşa
İşte son anda,
Yetişti imdadıma,
Beni yalnızlığın ıstırabından kurtaran İlah.