Özlem Şiiri - Mesut Kaya

Acı bir reçetesi bile olmayan,
İleriki safhası buhrana kadar giden,
Perhizi anılar olup, kalbe dokunan,
Amansız bir hastalıktır özlem.

Ya buğulu bir pencere ardından,
Yada bir kapı aralığından,
Dalar gidersin ıssız yollara.
Neredesin diye, yalvarırcasına bakarken,
Yüreğin yağmur bulutları gibi dolar da,
Gözlerini kapamaya korkarsın.
Bir kapatıversen,
İnci tanesi gibi,
Yaşlar süzülür gelir kirpikler arasından,
Süzülür gelir de,
Özlediğini silercesine,
Kıyamazsın onu elinin tersiyle silmeye.

Bazen, bir sigara dumanına katarsın efkarını,
Bazen de, bir of çekersin ki yüreğin en derin yerinden,
Buna ne yürek dayanır, ne de özlem gider bedenden.
Kırık bir plak gibi takılırsın maziye,
Döner durursun hep aynı yerinde.

Her şey sana onu hatırlatır.
Tatlı sert duygularla boğuşursun,
Dolu dolu yaşarken onsuzluğu onunla,
Geçmeyen zamana lanet okursun.
Bir kez dokunmak için uzatsan ellerini,
Avuçlar bomboş geri döner, kahrolursun.
Bazen bir gül dalında görürüsün cemalini,
Bazen ıssız bir yerde, hayalini,
Her şarkı, her söz onu fısıldar sanki,
Dinledikçe hüzün kaplar kalbini.