Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
kaç özle eskidi bu hayat tiyatrasunda.
kaç yüklem bir anlam yüklenemeden telef oldu gitti.
hangi alkış geri getirebilirse artık getirdin masumluğu...
bu oyunda yine sessiz, yine yalnız, yine kimsesiz bitti...
dilbilgisi dersinin özeti gibi...
isimsi'ler kendi cümlelerinin yükünü yüklenirken fiilimsiler tepetaklak olmuş, yıkılmış, yerinden edilmiş devrilmiş cümlelerinde gizli kalmış öznelerle cinayetlerine kurşun sıkıyordu belki de...
öte de biryerlerde öykünün başkahramanı kendi repliklerini söylemesi için kurgulanan bir akışta kendi sahne sırasının gelmesini bekliyordu..
birisi birisinin sahnesini çalıyordu.. replikler susuyordu.. mış gibiydi herşey.. mizansen kokulu oyunlarda oyunculuk zayıftı ve tüm oyunu kurtarmak senarist-yönetkmenin kişisel becerilerine kalıyordu..
sahne bittiğinde sis-sizlik vardı.. ne bir alkış, ne bir gülüş, ne bir ağlayış...
hiç yokluktan gelip hiç yokluğa giden uzamda bir nokta gibi yerini alıyordu devrik cümlelerin öznesi ve nesnesinin filimsi ve isimsi yüklenişleri..
.............
tebrikler/teşekkürler şair
alkışlar sana dair
:):):):):
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta