susmak bazen yeter aslında ifadeyi tamamlamaya
gülmekse fazlasıyla tatmin eder karşımızdakini....
ben önce sustum,
saklandı hüznüm yüz mimiklerime,
ellerim kapamaya yetmedi açıklarını yüreğimin,
damla damla sızdırdım toprağa özlemini…
şimdilerde ise bir tomurcuk filizleniyor sonbahara inat…
o güneşe uzandıkça sanki ben sana daha da yaklaşıyorum.
günlerdir adını koyamadığım farklı bir iklimle sevdirdi kendini,
doladı kollarını her yanıma,
kokusu sen sanki,
silueti sen ….
Kayıt Tarihi : 1.1.2008 21:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Barış Sevinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/01/ozlem-637.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!