Özlem... Şiiri - Suat Tutak

Önce ağlatan, şimdi gözlerimi kurutan
Kalbime kıvılcım atan, gönlümü tutuşturan
Özlemlerimi, sevgilerimi, acılarımı
Kanımla defterime yazıp,
Senin adını verdim.

Sol bileğimdeki kesik çizgisi, senin içindi
Bekletip gelmediğin gün, kahredip kestim
Aşkından şikayetçi değilim, acım özlemdi
Aşkımı, özlemlerime koyup,
Senin adını verdim.

Sevdiğini söyleyip, özlemiyle çıldırtan
Gece, gündüz aramadan, yollarını bekleten
Aşkından cesaret alıp, bir telefon etmeyen
Beni hayata bağlayan, sensiz aşkıma
Senin adını verdim.

Allah’ın verdiği bu yüce sevgiyi yaşatmayan
Şiirlerinde yudum yudum aşk kokan, o vefasıza
Sevgisiyle, ecel teri döktüren, o sevgiliye
Avuçlarımda kalbimi uzatıp,
Senin adını verdim.

Ne telefon, ne adres bırakmadan giderken
Benim kendisini beklediğimi bilen, o sevgiliye
Kendisini canımdan, gözümden çok sevdiğimi bilen
Belki; bir öpücüklük sevgisi kalmıştır, diye
Senin adını verdim.

İstemiyorum göz yaşlarını, ağlama artık
Sevgimi istemiyorsan beni, arama artık
Unutmaksa amacın, adımı da anma artık
Ben, sensiz geçen günlerime
Yine, senin adını verdim.

Darılma bana, aşkımdandır sana olan isyanım
Senin üzüleceğin her sözü, söylemekten pişmanım
Özlemin yükü ağır geliyor, dayanamıyorum artık
Sensiz olan her anımın isyanına
Senin adını verdim.

Suat TUTAK
Yaşam Tünelleri kitabı,s.20-21
BİR YABANCI (ÖYKÜ)