Özlem Şiiri - Bilal Süren

Güneşin doğuşunu aradım
Alçalan kirli gölgeler arasında
Bulamayınca düşlerimi kaybettim
Dikenli teller arasında
Sonra bir serçe
Yuvasına yem taşıyordu
Tutsaklığı bilmeden
Özgür kanat çırpınışlarıyla
Onun her kanat çırpınışında
Tutsaklığım bende derinleşiyordu
Evimi özlemiştim
Bedran’ımı Ezdin’imi
Baba deyişlerini
Günün bir bilinmezliğinde
Ve koşuşturmalarını sokakta düşe kalka
Mavi gözleri geceme geliyordu
Katran karası gecelerim maviydi
Ve gecem ıslanıyordu her mavi görüşümde
Ve güneşin batışını da bulamamıştım
Yükselen kirli gölgeler arasında
Düşlerimi yine kaybettim
Ve yine
Dikenli tellere takıldı düşlerim
Bir serçe yuvasına
Yem taşıyordu
Tutsaklığı bilmeden
Özgür kanat çırpınışlarıyla
Bense tutsaktım
Gecem katran karasıydı

18.07.05 Manisa