Özlem Şiiri - Metehan Bilmem

Her şeyi itiraf etmeyi denedim kendime ama olmadı.
Her defasında binlerce soru işaretleri boyadı beynimi.
Seni özlemek ve gelmeyeceğini bile bile beklemek çok zor geliyor bedenime.
İnan böylesi çok ağır.
Seni bu derece sevmek,
Olmayan umutlarla gündüzleri beklemek,
Ve de yalnızlığımı seninle paylaşmak varken,
Sensizliğe gömülmek inan çok zor.
Sen hiç gelmeyeceğini bile bile bekledin mi birini?
Yastığının ıslaklığı ile uydun mu hiç?
Yalnızlığına sığınmak,
Ve olmayan umutların peşinde koşmak nedir bilir misin?
Uyumaktan korktuğun mu hiç?
Başını yastığına dayadığında
Aklına gelir ve sen buna bir türlü engel olamasın.
Yaşadıklarının her anını yeniden yaşamaya başlarsın
Önce bir pişmanlık sarar bedenini,
Sonra iyi ki yaşamışım dersin
Bir aşkı paylaşmanın mutluluğu içerisinde
Gözlerini kapatmayı denersin
Sonra bir ürperti sarar bedenini
Ve üşümeye başlarsın
Yalınlıktır bu bedenini titreten
Onsuz geçirdiğin her ana lanet edersin
Sen hiç ayrılığın kaçınılmaz olduğu bir noktada yalvardın mı?
Geceler boyu göz yaşlarınla onu pencere önünde bekledin mi?
Gelmeyeceğini ve hatta gelemeyeceğini bile bile.
Sevdin mi birini?
Evet sevdiğim,
Evet yasak duygularımın gizli sahibi,
Ayrılık kaçınılmazdı,
Ama bunu kaçınılmaz olmasının sebebi ben değildim,
Bu yüz den bu acı ağır geliyor bana.