Özlem Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Bir yıldız da ben olmak isterdim gökte,
Bir çift nemli gözün, buğulu bakışıyla.
Bir gonca gül de ben olsaydım,
Bir damla terden açan fidede,
Ya Rab özlemlerime özlem ekleme,
Ya al beni de, ya da göster o'nu,
Rüya da olsa bir kere.
Bir garip oldu dünya,
Hanı Kur'an'da anlattın ya,
Aynıyla vaki, birlikte insanlarıyla,
Korkuyorum;
Boğulursam diye bu isyan denizinde.
Sahte olmayan ne kaldı, satılmayan ne,
Duygular, insanlar ve hatta;
Beyaz veya renkli camlarda imanlar,
Yaksa da yanan gönülleri olan olaylar,
Ama bir hakikat, bir gerçek bütün bunlar.
Bu devirde bir insan olmaktansa,
Asrı sâdet'te bir hurma ağacı olup,
Yıldızları gölgemde serinletseydim yeter.
Ey sen varlık sahibi Hâk olan yar,
Bu yeryüzünde esaret nereye kadar.
İman zincire bağlanmış, zindanda.
Cehalet, kibir kol kola taht kurmuş dünyada.
Korkuyorum;
Ya bende katılırsam bu isyana.
Ya Rab korkularıma korku,
Özlemlerime özlem ekleme.
Ya al beni de,
Ya da göster sevgilini,
Rüya da olsa bir kere.