Özlem Şiiri - Mustafa Çoban 2

Ah...be ah
Yine aklıma düştün
Deli gönlüm yine coşmak üzere
Bendini yıkmaya çalışan bir su gibi
Vurdukça vuruyor gönlümün duvarına
Sana kavuşmak için,yıkmaya kalkıyor
Her yeri.......
Ama kendiside biliyor
Sana kavuşamayacağını
Kendini kandırıyor........
Biliyor sen başka yerdesin
Ellerin yanındasın,
Ama belki diyor.....ve susuyor
Hep bir ümit,hep belki,
Belkiler onun sırdaşı
Onun en samimi dostları olmuş.
Cebimde resmin,korkuyorum
Onu çıkarıp bakmaya,
Bakarsam biliyorum,o eski güzel,
O mutlu günleri hatırlayacağımı,
Cesaret edemiyorum bakmaya.
Bir tanem sana bir balyoz verseler
Şu Kabe'yi yık deseler,
Yıkıp yerle bir edermisin?
Tabi ki kabul etmezsin
Bu kutsaldır dersin..değil mi?
Ama bir tanem bu Kabe'yi bir kul yapmış
Sen yıkmayı kabul etmiyorsun....
Yaradanın yaptığı binayı,
Yani beni nasıl yıkabildin.
Hemde tamiri imkansız
Bir şekilde......
Sen bu kadar zalimsin işte.
Resmine korkuyorum bakmaya
Ama hayalin gözümde,
Divane bir aşık gibi
Seni arıyorum,olmadık
Sokaklarda.....ve yerlerde