Özlem Şiiri - Mete Kapusuzoğlu

Ölüm değil, acı veren kader bu,
Hasret çekmek asıl olan keder bu.

Dönmez giden döner diye gözleme,
Hangi yürek dayanır bu özleme?

Bekleyedur yangın yeri yeşersin,
Ağla, sızla sen garip bir beşersin.

Yürek yanık, gönül yaslı, göz yerde;
Hangi ilaç şifa olmuş bu derde?

Dal kurumuş, kök çürümüş, gül nerde?
Saz yakılmış, su çekilmiş, göl nerde?

Ölüm gurbet, ölüm hasret, ölüm zor;
Ölüm alev, ölüm ateş, ölüm kor.

Vah bahtsızlık, ah yalnızlık, ah ölüm!
Elemi çok, çaresi yok, bu ölüm.