Özlem Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Gözlerimi yeni bir güne daha açtım.
Güneş ışığı perdenin arasından odama sızıyordu.
Perdemi aralayarak biraz dışarı baktım,
Herkes bir şeyler yapıyordu, kimi acı - kimi tatlı.
Ama ben yatağımdan kalkmak istemiyorum bu sabah.
O aynı rüyâyı tekrar görmek istiyorum.
Benim görmek istediğim manzara bu değil.
Bu iğrenç, bu korkunç, bu aşağılık manzara değil.
Rüyamda gördüğüm, özlemini duyduğum,
Mutlu dünyayı görmek istiyorum tekrar.
Kimsenin kimseye kötülük etmediği,
Kimsenin kimseyi öldürmediği,
Kimsenin, şahsî çıkarları için halkı kemirmediği,
Kulun, kula kulluk etmediği,
Sen bizden değilsin diye başların ezilmediği,
Adam tutulmadığı, torpilin geçmediği,
Vergi kaçırılmadığı, rüşvet yenmediği,
Mahkeme, cezaevi gibi yerlere lüzum görülmediği,
Bencilliğin hüküm sürmediği,
Göklerinde kardeşlik rüzgârlarının estiği,
Sularının mutluluk şarkısı söylediği,
Tüm halkının el ele vererek gülüp eğlendiği,
Tüm halkının el ele verip her zorluğu yendiği,
Mutlu dünyayı görmek istiyorum tekrar.
Gözlerimi yumuyorum, uyuyamıyorum bir türlü.
Bu iğrenç manzaraya gireceğim bugün de.
İstesem de – istemesem de..........

1976