Özlem Şiiri - İbrahim Ünlü

Gözlerini özledim
Anlamsız bakışlarıma son veren gözlerini
Yada geçmişten bu yana gizlenen gizemi
Ve kendini anlatan hayat hikayeni özledim
Anlasana işte;

Gözlerindeki farklı manayı özledim.

Saçlarını özledim
Bana turanj geceleri sevdiren saçlarını
Orada sanattan ebedi beliren sevgiyi
Ve hüznümü solduran tesellini özledim
Anlasan işte;

Saçlarındaki farklı ahengi özledim.

Sevişmeyi özledim
İçimdeki sıradanlığı söken birleşmeyi
Orada paylaşılan tenlerdeki zihniyeti
Ve bedenine sığınmışlığımı özledim
Anlasana işte;

Sevişmedeki farklı boyutu özledim

Ellerini özledim
Beni acının kışından kurtaran ellerini
Ellerindeki iklimde tutacağın sevgiyi
Tenini tenime soracağını özledim
Anlasana işte;

Ellerindeki farklı ılgımı özledim

Bir çocuğu özledim
Daha düne kadar tanımadığım o çocuğu
Ve o çocuk gözlerimde tazeledi umudu
Ve onun otobiyografisini özledim
Anlasana işte;

Çocuğun farklı olgunluğunu özledim

Turuncu bir çiçek özledim
Gözlerinde farklı bir mana taşıyan
Saçlarında farklı bir ahenk
Ellerine farklı bir ılgım sinen
Bir çiçek özledim
Farklı bir yaylanın kokusunu sunan
Farklı bir boyutta sevişebilen bir çiçek
Olgun ve yaşlı…
Anlasana işte;

Seni çok özledim!