Özlem Şiiri - Necip Selman Özkan

Denizin hırçın dalgaları gibi güçlü ,
Güneşin kavurucu sıcağı gibi sert ,
Baharın tatlı yorgunluğu gibi süslü ,
Hayatın anlamsız kargaşası gibi dert.
….
Yalın ayak yürüyen çocuğun, mutluluğu gibi,
Yüzlerde oluşan anlamsız tebessüm gibi ,
Gece karanlığında beliren yalnız yıldız gibi ,
Hem güçlü, hem sert ama bi o kadar da elemli.
….
Bana gözünde gösterdiğin o cennet bahçesine ,
Bana gönlünle gösterdiğin o umut yoluna ,
Bana tebessumunle gösterdiğin o zaman çukuruna ,
Oluşan bir özlemdi benim içimdeki .
….
Ve geçtim belki, o güçlü denizleri ,
Belki güneşe kafa tuttum, umursamazca .
Baharlar atlattım, belki de bu yolda,
Ama o hoyrat gözlerini geçemedim bi .
….
Sanırım, bendim o yalın ayaklı çocuk .
Mutluydum, ayaklarımı toprakta hissederken .
Hayali bir tebessüm kaplardı dört bir yanımı ,
Ama yine de özlem duyuyordum içten içe .
….
Sakin bahar rüzgarları gibi ,
Bir o yana estim, bir bu yana .
Takatim kalmamıştı, konmalıydım bir yere.
Gördüm ki konmam gereken yer, sendeymis .
….
Uzun bir bekleyiş kapladı sonra beni ,
Gittikçe artan bir özlem duygusu sonra,
Toprak toprak bakan mağrur gözlerini ,
Sevmeyi dahi özledim, seni severken .
….
Bak şimdi bugün bu saat bu dakika
Bak Karşımda oturuyorsun benim
Bakıyorsun kağıda dökülmüş şu mısralara
Kim bilir belki de onlar bakakalmışlardır sana
….
Öyle veya böyle bak karşındayım işte
Karşında boynu bükük duran şu yazılara
Bakarken buğulu gözlerle sen içten içe
Bense senin gözlerine bakıyorum
Baktıkça uçsuz bucaksız hayallere dalıyorum
….
Ne olur tebessumunu eksik etme gönlümden
Ne olur gökyüzündeki tek yıldızım olarak kal
Hiç ayırma tatlı dilini sohbetimden
Hiç ayırma gözlerini gözlerine bakan gözlerimden