Özlem Şiiri - Fatih Hepgüler

Çağırsa da ruhumu
Çılgın martıların sesi
Gönlümü hapsetti
Uykuya daldığım söğüt gölgesi..

Bir yanımdan seslensin rüzgar
Bir yanımda şarıldasın nehir
Ne tasa,ne gam nede efkar
Odun közünde çayım,
dudağımda sarma cigara
Dilimde çoban artığı bir şiir..

Heybemde yepis yeni umutlar
Masmavi gök, yemyeşil hasır
Bana yoldaş, toz pembe bulutlar..
Yel götürsün beni her gün başka diyara

Göz deymemiş gözelerden
Kana kana su içmeliyim..
Kurtulup ayağımdaki zincirden
Muzip bir gülüşmeyiş yanaklarımda..
Bir gece firar edip şehirden
Çocukluğumu yaşayan
köye göçmeliyim..

Maviden çok yeşil, yer ve gök
Gözümün alabildiğine çimen
Ve birkaç kel tavuk,
Birkaç baş davar..
Ne üstüme yürüyen,
Kalabalıklar..
Nede ruhumu hapseden duvar..
Kuş seslerini dinlerken
Gönlüm; bir o kadar,
bahtiyar..

Kırlangıçlarla uçmalıyım
Üveyiklere nispet..
Açmalıyım buğday gibi
Gökten yağarken rahmet..
Göğe el açtığımda..
Toprak kokusu olmalı dudaklarımda..

Bu mevsimde nasıldır kırlar – köyler
Polen dökmededir dere boyunda kavak
Belki kulağıma yeniden, ninni söyler
Geleceğime ağlayarak..
Hışır hışır ninniler kulaklarımda..

Belki yalın ayak
Belki elbisem yamalı
Belki anlımda boncuk boncuk ter..
Ama anlım,
Ekmeğim, unum ak..
Ne’yleyim şöhreti, malı

-Benim anlımdaki ter,
On şehirliye yeter…

20/05/2001