Özlem Şiiri - Yunus Kayım

Vay be gülüm!
Çatışmanın ortasında kalmışsın yine
Oysa ben gözlerinde tüfek çatmıştım
Islaklığıda kurumuş yağmurlarımın
Altı yıl olmuş silah bırakalı mezartaşında
Biz dereboyuna inen yıldızlarda
Pusuya düşücek adammıydık be gülüm!
Vay be gülüm!
Demek sen düşürmedin gözlerinden süngünü
Yamansın bilirim
Aldırma silah bırakmışlığıma
Hala yaşanıyor bir yerimde davamız
Her an nöbette bekliyor bir elim tetiğin
Vay be gülüm!
Hala ormanlar bitkisel hayattan çıkmadımı?
Mor menekşeler açıyormu özgürlüğün toprağında
Kurtarılmış bölgemiz varmı yüreğinde
Yoksa yaban ellerin el konmuşluğundamıyız?
Seslensem sesim yankılanıyormu oralardan
Yoksa suskunmu kaldı dağlar ikimize
Yoksa göz göre göremi göze geldik
Şimdi şuracıkta çatıyorum kaşlarımı
Seni görüyorum gözbebeğimin ortasında
Oyulmuş bir park ağacının gövdesine yazıyorum
Adı konulmamış bir sevdanın baş harflerini
Bir özlemi koyuyorum orta yerine davanın
Özlemi tesbih gibi çekilmiş bir özlemi
Adını koyuyorum davanın kitabıma
Özlem....