Özlem Şiiri - Süleyman Arslan 2

Zambaklar diyarından geliyorum şimdi
Pek şaşalı geliyorum
Üç adım öteden duyulmuş ayak seslerim
Sevda tutanakları var heybemde
Mağrur sevdalar getirdim avuçlarımda
Yarım kalan Leyla Mecnun hikayeleri
Dün gibi hatırlanan ama hep unutulan
Bastığım toprak özlemiş beni
Yağmur ciseliyor hafiften
Göz kapaklarımdaki hatıralar canlanıyor birden,nefes alamaz yutkunamaz oluyorum
Kapınızın önünden geçiyorum
Gülüştüğümüz balkon bir hoş bakıyor bana
Çeyrek asır geçmişti elbet
Saçlarımdan damlayan yağmur taneleri
Çehreme düşüyor teker teker
Bir sigara yakıyorum avuç içlerimde
Efkarlanmışız meğer kolaymı
Kolaymı sevda okyanusuna düşüp
İlelebet çıkamamak
Baharın kokusu geliyor rüzgarla
Senin kokunu getiriyor sanki
Hayaller bir bir ardına sıralanıyor
Ne yol bitiyor .ne katran karası düşlerim
İçime oturuyor birden hasretin
Sanki dün gibi gidişin
Hasret çekmişim ah edişim
Annenle karşılaşıyorum yolda
Pişman gibi baktı bana
Gözlerim karardı bir anda
Kader ağları topladı beni bir safta
Seni bana vermemişti ,beğenmemişti beni
İşe yaramaz adamın tekiydim
Kendince ne düşündü bilemedim
O an nasıl geçti bilemedim
Renklerim karıştı birbirine
Sahi ben siyah renktim
sana en çok beyazlar yakışırdı
Kan kırmızısın şimdilerde
Dokunadığım ellerini kim sarıyor peki
Bakmaya kıyamadığım gözlerini kim yaş ediyor
Evet ben hâlâ evlenemedim
Gök güzeli bir kızım olmadı hâlâ
İpekten saçlarını tarayamadım hiç
Ömrüm viran Ruhum tutsak kaldı hep
Aşka düşmekten ziyadedir sebebim
Çıkmadığım sevda tepesidir ona yanarım