Özlem Şiiri - Ali İnal

dalıp gitmek ufuklara
boş bakan gözler kararsız
kimbilir neler neler
sislerin ardında gizler
en ufak bir kırıntısı
kalmayınca umudu vuslatın
geçmiş hayallerin sisleri
çökünce omuzlarına
hayalet misili dalgalanan
anımarın tatlı yükü
derinlerden bir ah gelir
ardından tükenmiş bir nefes
kapanır gözler
duyulmaz bir an sesler
bir başka yerde
açılınca duyular
ordasındır işte
nefesini hissedersin yine
ürperir tüylerin
baştan başlarsın yaşamaya
ta en başından
burası ilk gördüğün yer
burda gözlerine baktı
ellerin buluştuğuna şait
şu yaşlı çınar
bu bankta ilk kez
dudaklarını serinlettin
onun tatlı nesefiyle
sonra sesler
söylediği her bir kelime
her bir kelimede
ürperten her bir hece
yavaş yavaş kararır
bundan sonrası yaradır
olmaması lazımdı böyle
keşkeler artar birden
acabalar, belkiler
suçlar pişmalıklar
sonra da hayaller
aslında olmayan
hiç yaşanmamış
ama yaşanması istenen
zamanın kırılımları
o kırılımlarda olası hayatlar
en sonunda bir ah daha
ve tüketilen
derin bir nesef
kalk artık yerinden
bitsin artık
hiç yaşanmamış geçmişe
duyduğun derin özlem