kör kuyulara attım yaşamımı
kan revan içinde bıraktı
dikenli telden bu gömlek beni
boğuyor
uçsuz denizler uzanıp gider önümde
güneş gözlerimi yakar
ellerimi sevdanla bağlamışım
gidemem kuytu köşelere
karınca bedenlere sıkışmış sevdalar yaşar olmuşum
kaybolmuşum penceresiz odalarda
ayaklarım
günlük avuntulara yol alır olmuş
yüreğim
o zaten sende kalmaya hükümlü
bir gözlerim kalmış bende
dağbaşlarının suskunluğunu özleyen
07/01/2005
Necmettin DavulcuKayıt Tarihi : 7.1.2005 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!