Özlem Şiiri - Tuğra Miroglu

Kah özlem yakar içimi kor gibi,
Kavrulur kalbim, susuz çöl gibi,
Kah isyan ederim yağmurlu göklere,
Duymuyor mu beni yıldızlar bir kere,

Suskun, sessiz rüzgar eserken,
Bir çığlık kopar içimde derinden,
Gözlerim ıslak, gönlüm bir kış günü,
Yitip gitti hayallerin her bir türü,

Kah yoruldum taşlı yollarda,
Düştüm, kalktım en sonunda,
Kah bir umut yeşerdi, aklım durur,
Zuhur etti kalbe bir nebze huzur.