Özlem Şiiri - Emrah Bekci 2

Geceler uzar, saatler donar,
Bir bekleyiştir, sessiz ve derin.
Her nefes, onun adıyla yanar,
Her an, onun izini arar.
Yürek bir deniz olur hasrette,
Dalgalarıysa umutla kıvranır.

Bir bakış, bir söz, bir dokunuş,
Hayalin en yakın dostudur.
Ama gerçek, uzak bir yıldız gibi,
Erişmek imkânsız görünür.

Zaman, özleyene ağır bir yük,
Her saniye, asırlık bir düğüm.
Gözler, yolları süzer hasretle,
Kavuşma, bir düş olur yalnızca.

Özlenen bilir mi bu yangını,
Yoksa yalnızca gölgelerde mi saklı?
Bir arayış mıdır her sabah,
Yoksa sessizce vazgeçilen bir aşka mı dair?

Cehennemdir özlemin karanlık yüzü,
Kalbi bir kor gibi yakar.
Ama özlenen için bir düş belki de,
Bir iz, kaybolan ufuklarda.

Ve nihayet, kavuşmanın ışığı,
Bir an için dağılır karanlıkta.
Özlem, biter mi o anda?
Yoksa bir başka özlem mi başlar?