Özlem Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Hava, hafif bir bahar esintisiyle,
İlkbaharın sıcak gülümsemesi,
İçinde sakladığın o tarifsiz sevinç,
Sarı papatyalar gibi açıyor kalbimde.
Her bir bakışın, yüreğime düşen bir güneş ışığı,
Nazik parmaklarınla dokunduğun her an,
Zamanın durduğu o sarmaşık gölgelerinde.

Yıldızlar, usulca gülümserken gökyüzünde,
Senin adını fısıldar rüzgâr.
Her akşam, gözlerin deniz gibi derin,
Sana her bakışımda kaybolurum.
Birbirimize ördüğümüz hayaller,
Kırmızı güllerin arasında,
Düşlerimizde büyüyen bir bahçede yeşerir.

Sana dair yazdığım her dizede,
Aşkın özünü bulurum.
Bir tüy gibi hafif,
Bir kuş gibi özgür.
Senin gülüşün, sabah güneşi,
Bir kışın ardından gelen ilk çiğ,
Narin, hafif, ama sarsıcı,
Kalbimde açan en güzel çiçek.

Bazen bir gölge gibi yanımda,
Bazen bir melodinin en tatlı notası.
Hangi sokakta yürüyorsak birlikte,
Her taş, her ağaç,
Adını fısıldar beni hatırlatan.
Seninle birlikte,
Bütün kelimeler anlam kazanır,
Gözlerinin derinliklerinde kaybolan.

Ellerini avuçlarımda tuttuğum an,
Zamanın durduğu, dünya durduğu.
Her şey sadece sen ve ben,
Aşkın kanatlarında süzülen,
Narin bir kelebek gibi,
Uçuştuğumuz bu hayatta,
Bütün renkler solgun,
Ama seninle her şey canlı.

Ve bir gün,
Bir gün, ayak izlerimiz kalacak,
Göz göze geldiğimiz o an,
Bir parıltı gibi parlayacak.
Kalbimde saklı aşk,
Bütün şarkılara ilham,
Her dizede senin adın,
Narin dokunuşlarınla,
Bir ömre bedel.