Özlem Şiiri - Sefa Kara

Bitmek bilmedi bu kış
Ve çıkmadı penceremizden zemheri
Sonbahar uzayıp giderken
Bir de seni görememek
İnan ölümden beter
Ne kışlara dayandı da ruhum
Bir senin yokluğuna boyun eğdi
Sensizlik keskin bir kılıç sanki
Ciğerimi deldi nefesimi kesti
Hasret iyice oturur bedenime sırdaşım olur

Kaç gün oldu yüzüne bakmayalı
Dokunmayalı ellerine kaç gece
Bir ben bilirim bir de zehir geceler
Masadaki fotoğrafınla dertleşirken

Üzerimde bir titreme bir telaş
Yorgana gömülmüş üşür dururum
Benim güneşim sensin sevgilim
Çiçeklerime bahar açtıran içimi ısıtan
Bir bilsen ki gülüşün baharın habercisidir
Dallarında tomurcuklar fışkırır memleketimin

Elbet bitecek kış ve yine giyeceksin çiçekli elbise
Koşarız demi yeşillere mavilere
Atlarız belki de Akdeniz'e denizlere
Yine ben şarkılar söylerim sana
Sesim kötü olsa da hayran olursun
Yine el ele tutuşur yıldızlarla konuşuruz

Bir sahil köyünde dalgalar eşliğinde
Dansa durur zamanı durdururuz
Zaman sensin sevgilim mekan sen
Melektir senin adın bense senin kanatlarındayım
Huzur sendedir mutluluk gözlerinde
Kayıp giden yıldızlar hayalimizi taşıyor göklere