Özlem Şiiri - Reşat Öztoprak

Benim bu uyanışlarım Özlem
Bir kabustan kaçar gibi hani
İrkilip uykunun ölüm halinden
Gözünü açmak gibi
Bir derin suyun yüzeyinde
Nefese yeniden varmak gibi
Görürken martıları ve bulutları

Bir an bile olamayacağın telaşında

Hep bir yetişememe korkusunda
Hep bir geç kalmışlık içinde
Kabullenememek bütün kabullenmişlikleri
Biraz da isyan gibi yani
Yokluğuna, sensizliğe her an derin bir off gibi

Ben kuşların yalancısı değilim Özlem
Nisan renk verir bütün dallara
Dallarda ilmek ilmek bütün renk tonları

Bende rengi griye yenik yalnızlık
Üstelik aynı renge boyalı baktığın duvarlar

Ama sen yine de bil Özlem
Bitecek elbet mecburiyetlerin kalabalıkları
Ve bu yalnızlıklarımız kış ortasında
Bir Nisan rüzgarında tonlanacak yağmurla

Gölgelerimiz bir ışık bulacak sığınacak
Gecemizi yıldızlar aydınlatacak