Özlem Şiiri - Kemal Tekir

O kadar çok özlem,
Var ki yüreklerimiz de,
Bizi hüzünlendiren,
Derin bir of çektiren,
Yüreklerimizin yağını eriten,
Özlemlerin en büyüğü,
Yaradan'a duyulan özlemdir,
Saf aşktır,sevgidir.
Daha sonra sevgiliye duyulan,
Dineyen,bitmeyen özlemler gelir.
İnsan bazen sevdiğine,
Yanında bile hasrettir.
Gurbete düşünce insan,
Anayı,babayı,
Eşini ,dostunu,çocuklarını
Vatanını,bayrağını,
Evini,barkını,
Bağını,bahçesini,
Yurdunun,dağlarını,
Ovalarını,yaylalarını,
Denizlerini,göllerini,
Nehirlerini özler,
Çiçeklerin kokusunu,
Taşını,toprağını özler,
Yurdunun,karını,kışını,,
Baharını,yazını,
Soğuğunu,sıcağını özler,
Özlemler yüreğimizde,
Sönmeyen ateşe,
Açmayan çiçeğe benzer.

Kemal Tekir