Özlem Şiiri - Muhsin Doğru 2

İntihar etmeden önce düşündü kadın,
Her insan ağlayacak ve ağlarken,
Olmalı mutlaka kucağında barışın."
Jiletler sadece teminatı olacak,
Her an mümkün vazgeçişinde sığınağın.

Yağmur sindi doğanın neşesine,
Güneş açtı ıslak tenlerin üstüne
Vuslat zamanı mıydı ışığın daveti?
Sevgiyle bakmak zordu eziyete
Şüpheyle sürdü kadının hikayesi..

Sefahat ve sefalet arasında ki çizgi,
Kadının alnına çizilmişti, kaderin hükmü.
Jiletler her zaman yerlerindeydi
Sefalet içinde bir kraliçe çöktü.