Özlem Şiiri - Özlem Akşit

Bana acılarını bırakamayacaksın anne
Bir kör kuyuda
Bırakmayı da bırakılmayı da
Çok iyi bilirim
Düşüp yollarda kalkamamayı
Kanayan sıyrıkların acısına rağmen ağlamamayı
Yalvarmamayı iyi bir yürek için
İstememeyi bilirim onurun etini parçalatmadan
İstendiğim kadar istememeyi
Yılmamayı yıkılmamayı bir tenha köşede,
Yıkmamayı bir gönlü duvarlarından,
Kırılmamaya çalışarak
Kırmamayı bir yüreği en ince yerinden
Hafif adımlarla hissettirmeden yürüyüp gitmeyi
Beklemeyi bilirim durağı olmayan istasyonlarda
Beklenmedik anlarda hızır gibi gelmeyi
Beklenmedik anlarda kıyısız turnalar gibi gitmeyi
En çok da sabretmeyi
Alacakaranlığın sabaha kavuştuğu anlara...
İçimde yemyeşil baharlara inat
Bir sonbahar gibi durmayı ...iyi bilirim
Uzak olmayı, adım masmavi bir Zühre yıldızı
Aşk değil benim adım...bilirim...
Aşk olsa olsa senin gibi bir anne olurdu herhalde
Her meydanda her savaşa varım lakin...
Yitik acılarını ardından bana bırakma anne
Ruhumla dokuduğum o tek değerli gelinliğime
Acılar yapışan katran bir leke iyi durmuyor üzerimde...