Özlem Şiiri - Esma Nur Sarı

Kimin kime güveni var ki Ey Nebi.
Şimdi herkes nefsinin kölesi.
Kalplerde taş kesmiş,sevemiyor kimseyi.
Ellerim her gün semada,geri dönenler olursa diye.
İçim parçalanıyor Sirac-ı Münir.
Yetiş! Bu ne hâl?
Senin ümmetin bu olamaz Rasûlüm.
Şu an akan göz yaşlarım,
Sana olan hasretimden Ya Habibim.
Özletiyorsun kendini bizlere.
Ama bir şekilde ulaşıyorsun bizlere.
Biliyorum çünkü hissediyorum.
"Hadi"diyorsun,duyuyorum.
Benim ümmetimin gençliği "Ha gayret"
Bu zorluklarda geçer.
Ve gelen vahiyle ekliyorsun:
"Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır."
Rasúlüm,ya dayanamazsak neolacak halimiz?
Küser,darılır mısın yoksa bize?
Bu cefalar boşuna değil,biliyorum.
Yardımına ihtiyacımız var Ey Nebi!
Biz artık kevser başında beklediğini görmek istiyoruz.
Fani dünya yeter,
Bu gördüklerimiz yeter.
Keşke bitse bunların hepsi.
Gelsek,varsak yanına.
Biraz yüzümüz yok sana karşı.
Layık ümmet olamadık.
Ama çabalıyoruz,inan Ey Aziz
Ne olur cennetine bizi komşu müjdele.
Bak dayanmıyor yüreğimiz,
Sana bir adım kalmış ama
Biz tembelliğimizden kalkamıyoruz bile.