Şimdi çok kızıyorum kendime
Neden sana gülme dediğime
Meğer ki sen her güldüğünde
Bahar gelirmiş içime
Şimdi olsa hiç gülme demem
Durur doyasıya seyrederim her güldüğünde
Hiçbirşeyin kıymetini bilmiyor insan
Sonra ağlıyor canı yanıyor pişman
Gülüşünü bırak kızması bile özleniyor
Çıkıp gelsem şimdi uzaklardan
O günleri yeniden yaşasak olsa da imkan
Diyorum ki varsın yine beni azarlasan
Şaşkınlıktan değil bu defa sebebini bilip sussam
Kayıt Tarihi : 18.3.2018 13:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Mercan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/18/ozlem-1380.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!