Tûtiyâ koklasam son bir kez
Menekşe aktarsam dağlarda
Ardıç kokusuyla mest olup
Neş'eyle koşsam yamaçlarda
Ürkekçe bir tavşan hayâli
Çalılık koynunda gizlenen
Ala bir geyik, sarp yamaçta
Rayhâsı benzimde tüllenen
Mis gibi çırasıyla çamlar
O güzelim sakallı dallar
Tepesinde arı emeği
Hayat dolu nefis ballar
Buz gibi sularına inat
Sıcacık gönüllü insanlar
Özlediğim bunlardı, heyhât!
Birden ortadan kayboldular
Şimdi özlesem ve çağırsam
Âvâzım çıktıkça haykırsam
Nâfiledir ışık umarsam
Dipsiz, koyu karanlıklardan
Ve döndüm yalnız Yaradana
Ümîdi içtim kana kana
Çekildi karanlık bir yana
Ufka baktım aydınlıklardan
Kayıt Tarihi : 17.9.2016 10:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)