Yanınca ağlanır bizim eller de
Ve utanır yanınca üşümeler yüreklerimizden
Göç kervanları kurulduğunda,
Duramam buralarda.
Önce yüreğim düşer yollara,
Bir yetim turnanın gözlerinde
Ve bazen soluklanırım bir kuşun kanatlarında
Tüm kızıllığıyla yalnızlık çöker gecelere
Ve rengine boyanır gözlerim
Bir umut hep vardır
Hiçlik özleminin hiç cevaplarında
Ve küllenmiş masivalardan arta kalan
Bir selim kalbin sığınağında....
Umudum göç kervanının arkasında
Takılmış peşine deli divane
Bir gökkuşağının tüm renklerinde
Aradım hiçlik özlemini
Ve aradım günahsız sevapları...
Kayıt Tarihi : 17.10.2003 09:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Aleyna27](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/10/17/ozlem-124.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!