Özlem Şiiri - İdris Erdoğdu

Gitmeseydin keşke,
Arkandan bir damla gözyaşı ağır geliyor.
Tüm dertlerim tahta bir ambar önünde silik bir fotoğrafa bakıp
gönlüme dolan karanlığı aydınlatacak bir seslenişe bağlanıyor.
Koç ayında kırağı düşende toprağa,
gezele durmuş ağaçların gölgesi hep seni hatırlatıyor.
Üşümüştü parmaklarım.
Cılız bedenimde ki titremeleri bir tek senin varlığın ısıtırdı.
Küçük yanığın gölgesi üstüme düştüğünde, bir tek senin gülüşün aydınlatırdı yolumu.
Bir tek senin bakışın ısıtırdı içimi.
Bu kadar erken gitmeseydin keşke.
Biliyorum gök kubbenin altında hiç bir şey sır kalmaz.
Keşke
ama keşke
sen kalacağım deseydin ve bu bizim sırrımız olaydı.

Babama..