Yokluğun gönlüme bir hançer,
Her an, her saniye canım acıyor,
Yüzün beliriyor gözlerimin önünde,
Sesin kulaklarımda çınlıyor.
Eskisi kadar değil belki,
Ama özlemin hâlâ içimde bir yerlerde,
Peki bir gün özlemim dinecek mi?
Yoksa hep böyle sürecek mi sensizliğim?
Bilmiyorum, ama şunu biliyorum,
Seni her zaman özleyeceğim.
Gözlerim artık seni aramıyor,
Alıştı yokluğuna.
Şimdi hançerle yaşamayı öğrendim,
Canım acımaz oldu.
Artık yüzünü unuttum galiba,
Varlığın ve tüm benliğin yok oldu sanki.
Kulağım sağır oldu sesine.
Eskisinden daha iyiyim, daha sağlıklıyım.
Özlemim artık toprağın altında sanki.
Toprağın altında daha dingin sanki yüreğim.
Bildiğim şeylerin sayısı arttı zamanla.
Seni unutalı çok zaman oldu, sevgili.
Kayıt Tarihi : 19.10.2024 17:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!