Özlem Şiiri - Onur Abdik

Şu doğan Ay mıdır karanlığı yırtan,
Yoksa gözlerimde kalan resmin mi?
Yumuşak bakışlarından arta kalan,
Sıcaklık dolaşıyorken hala içimde,
Ayçiçeğinin kalbinde yaşıyorum seni,
Her akşam çöküşü gibi gidişin,
Her yeni güne doğan ışıktır dönüşün.
Ben ve boynu bükük çiçeğin,
Bekliyoruz,
Uçurumlarda biten dallar gibi,
Kozasını yırtan kelebek misali,
Sonun bilmiyorsak ta ölmedik ki,
Umut zincirlerine yeni halkalar takarak,
Yaşanmamış güzellikler deriyoruz yalnız gönüllerde.
Bil ki sen özleniyorsun,
Tatlı hayallerle bekleniyorsun.
Bil ki gelişinin umudu bile bir yüreği çarptırıyor.
Öyle ki özlemin kuyusu her gece baştan kazılıyor...