Özlem Şiiri - Oktay Purhan

Özlediğin ne varsa
Zamanın puslu aynasından sızarak gelen
Lacivert bir gece olur karanlığın gizeminde…
Eski bir şarkıyı mırıldanır durur dudakların bazan,
Masum bir kız çocuğunun gözyaşlarında bile düğümlenir boğazın
Kendine yeni anlamlar ararsın her geçen zaman
Uzaklaşır hayat, sıradanlaşır her an…
Resimler solar tıpkı yapraklar gibi kitap aralarında
Tükenir özlediğin ne varsa,
Tükenir o paslı aynadan sızarak gelen ışık
Elbet anlarsın, karanlığın tek düşmanıdır aydınlık…
Perdelerini aç, kapama artık…
Ellerini uzat ve bak gör eski bir şarkı gibidir yağmurun sesi
Lavanta kokar bilirsin yağmurdan sonra ki toprağın nefesi
İçinden geldiği gibi yaşa ki mutlu kapansın hayat perdesi…

Oktay PURHAN