Özlem -1 Şiiri - Cahit Karaç

ÖZLEM

Ne güzeldi,
Çocuklukta anamın,
Sıcak kucağı.
Hiç doymazdım.
Hep özlemle,
Sarılıp kucaklardım.
Elinden tutup,
Gözlerine bakınca,
O küçücük yüreğim
Umut içinde,
Pır pır eder,
İçim sevinçle dolardı…

Doymadım, anama.

Nasıl geçti,
Onca yıllarım.
Nerde kaldı,
Çocukluğum, gençliğim.
Hani orta yaşlılığım,
Dedem, babam gibi,
Ben de yaşlanıp,
İhtiyarladım.

Özledim,
Çocukluğumu,
Anamın, babamın
Elimden tutuşunu.
Özledim, Bahçelerde,
Koşup oynayışımı.
Dallarından koparıp
Yediğim meyvelerin tadını.

Her halde artık, sona geldim.
Şimdi daha çok özledim,
Harman zamanı,
Toprağa yatak serip,
Yatıp, uyumayı…

29.04.2014
Cahit KARAÇ