Özlem-1 Şiiri - Mehmet Yücel

Özlem, yürekte ki yüz dermansız yaraya çare bulmak, sargı bulmak.
Özlem, dumanlı dağlarda, girdaplarda, bir yol olmak, umut olmak.

Özlem, yalnız geçen yılların inadına sevdaya doğru yelken açmak.
Özlem, özleme dair ne varsa yıkıp geçmek, kuş olup özleme uçmak.

Özlem, özlemlere yaş dökmeyen, ah çekmeyen, umutla bakan gözler.
Özlem, nefretsiz, sitemsiz, ön yargısız, art niyetsiz, gerçekçi bizler.

Özlem, davasına inanmışlar, adil olanlar, mert olanlar, net olanlar.
Özlem, sözünde duranlar, haddini bilenler, hükümsüz yalanlar.

Özlem, vafalı dostlar, nankör olmayanlar, yarı yolda koymayanlar.
Özlem, aç gözlü olmayanlar, fırsat kollamayanlar, soymayanlar...

Özlem, doğru söyleyene ceza vermeyenler, hakkı hak bilenler.
Özlem, sebat edenler, yaşanacak bir dünya bırakıp sonra ölenler.

Özlem, siyaseti şirkete çevirmeyenler, yetim hakkı yemeyenler.
Özlem, menfaat karşılığı doğruya yanlış, yanlışa doğru demeyenler.

Özlem, fitne fesattan, basıkadan, zulümden, şantajdan yılmayanlar.
Özlem, gerçek müslümanlar; gösteriş olsun diye namaz kılmayanlar.

Özlem, sevince ölümüne sevenler, sevgiyi mefate alet etmeyenler.
Özlem, pes etmeyenler, savaşanşar; zr görünce çekip gitmeyenler.

Özlem, anlamlı bir bakış, anlamlı bir duruş, anlamlı yaşam diyorum.
Özlem, bir serzeniş, bir yorum kendimi özlemle teselli ediyorum.