Özledim.yy Şiiri - Sedat Kocabey

Kısa kumral saçlarını, gözlerini kısa kısa gülüşünü,
Güldüğünde gamzelerini.
Her cümlenin ardından anlatabildim mi demeni,
Anlatıncaya kadar ki sabrını özledim.
Teninin papatya kokusunu,
Saçının her iki tarafına tutturduğun uğur böcekli tokalarını,
Haksızken susmanı, özür dilemeni,
Haklıyken sonuna kadar sonuna kadar direnmeni,
Çocuk gibi küsmeni ve ardından bir şekere tav barışmanı özledim.
Asi tavırlarını, kaşlarını çatışını, kızdığında eline ne geçerse atışını özledim.
İnadını, inadına dediğinde ısrarını,
Bağırdığında yeri göğü oynatan şiddetini özledim.
Sonra.
Her akşam eve dönüşümde kapıyı açışını,
Hoş geldin demeni,
Bir buket güle bütün buzları eritmeni,
Boynuma sarılmanı, iyi ki varsın demeni özledim.
Birlikte yemek yemeyi,
Melun melun bakışını,
Kulağına kocaman küpeleri takışını
Ve salına salına adım atışını,
Omzuma şuursuz yatışını ve kalın kahverengi kaşlarını özledim.
Her türlü tatlıyı elinden yemeyi,
Akşam kahvesini içerken seni seyretmeyi,
Birlikte ama hep senin sevdiğin dizileri izlemeyi özledim.
Yorgunluktan ara sıra kapanan gözlerini açık tutmak için mücadeleni özledim.
Gece açılan üzerimi örtmeni,
Annem kadar sevkatli oluşunu ve uyandığımda günaydın değişini,
Günaydın derken gülüşünü, gülerken yüzünün aydınlığını özledim.
Kolay değil yokluğunda özlemini yaşamak. Bir ben değilim özleyen bir ben değilim bekleyen.
.küçük uğur böcekli tokaların, çiçekli tacın ve kulağından arkan kocaman küpelerin de özlüyor seni,
Birlikte oturduğumuz kanepe ve televizyon kumandası bile yolunu gözler olmuş, hakkın yoktu
Bizi böylesine özleminle yakmaya böylesine bekletmeye,
Kapıyı kimseler açmıyor, kimseler hoş geldin iyi ki varsın demiyor.
Bu yokluğunda kahroluşum, bu kahroluş zamansız soluşum.
Bu soluş beni san getiren sonun başlangıcı bir tanem.
Sen yoksan bende yokum
Sensizliğe tokum bir tanem