Özledim Sılamı Şiiri - Rıfkı Kaymaz

Yıllardır içimi yakmakta gurbet
Özledim sılamı, sevdiklerimi.
Bir ırmak misali akmakta gurbet,
Özledim sılamı, sevdiklerimi.

Günlerim geçmiyor, geceler bitmez,
Köyümün hayali, gözümden gitmez,
Umudum kül olmuş, ümidim tütmez...
Özledim sılamı, sevdiklerimi.

Nerede o dereler, tepeler, dağlar,
Nerede yemyeşil bahçeler, bağlar?
Gurbetin acısı yüreğim dağlar,
Özledim sılamı, sevdiklerimi.

Nerede türküler çağıran pınar?
Nerede yüzyıllık tarihi çınar?
Ve gönlüm hep seni, hep seni anar,
Özledim sılamı, sevdiklerimi.

Sılam, güzel sılam, solmaz gülümsün!
Sen benim yüreğim, solmaz gülümsün.
Vatanım, toprağım, canım ilimsin...
Özledim sılamı, sevdiklerimi.
SEN MİSİN?

Derinden derine çağlayan pınar,
Yoksa benim gözyaşlarım sen misin?
Tatlı tatlı saçlarımı dağıtan,
Çılgın rüzgar parmaklarım sen misin?

Sen misin, benliğimi yakıp yıkan yıldırım?
Sen misin, yüreğimi yüreğime bağdaş kurup oturan?
Sen misin, yapayalnız dolaştığım kaldırım?
Paramparça dökülen yapraklarım sen misin?

Gittikçe uzaklaşan bir hayal gibi birden,
Kayboldu ufuklardan el sallayarak bana,
Nur gibi parlayarak ayrılan hemen kirden,
Ruhumu dinlendiren bakışlarım sen misin?