Ah kördüğüm oldum da çözemedim senin bu gidişi
yüreğim yüreğine yanarken almazdın gözlerini gözlerimden
ne oldu yar söyle şimdi ne değişti
deryaya düşen gül ne zaman yakmayı sevdi söyle
hani senin seyrinde vurulmuş durulmuş du yüreğim
bir su olsan kana kana içerdim seni yar
ama sen gitmeyi seçtin ve ben öldüm
ama ben ölmeyi seçmemiştim ki
yaşamayı seçmiştim yar seninle yaşamak
ama sen gittin ve sen de sevmiştin değil mi
Özledim seni yar özledim
Tükenerek kördüğüm bükülerek özledim
Deli bir rüzgar tutmuş yelkenimi
dalgalarla boğuşur olmuş yokluğunda yüreğim
Ah tüm gitmeler kabuk tutmayan bir yara gibi
ya da ayrılıklar hep tekrarı oynanan bir dizi
sevgiyle bakan gözler yanılır mı yar
dalgayla boğuşmuyor ki yürek boğulsun
ve gerek yok ki dirilmek için anka kuşu olmaya
aşık her haliyle dirilir bilirim yürek yeter aşkla yanmaya
Ah yar gönlüm yara bere içinde dinlemiyor ferman
aşk sarhoşu gönlüm akmış bir kere sen gibi bahara
kendimden geçmişimde vazgeçemiyorum senden yar
şimdi tutunacak bir dal bile yok her yer uçurum
Hani haykıra haykıra deliler gibi beni sevdiğini söylerdin
Ne değişti ki sonra yar ne değişti söyle bileyim
Evet sözlerin ayrılığı kuşanmıştı ama gözlerin hala aşktı
İşte ben buna yandım yar işte ben buna yandım
sen de sevmiştin değil mi yar sen de sevmiştin
ama gittin işte ve canım gitti öldüm bende
Kayıt Tarihi : 4.3.2017 20:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!