Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Halen Kabe’desin gittin gelmedin,
Gariptin, hayatın boyu gülmedin,
Her zorluğa katlandın bir ah etmedin,
Özledim seni Anneciğim özledim seni.
Anneler her zaman evlatları için çileler çeker.Mutlulugu yaşamadan hiç mutlu olmadan içinde bir uhte kalır gizliden kimselere söylüyemez ben mutsuzum demez sadece hep sizin için vardım der yüreğinde gizlidir arzuları umutları.Sizler mutlusunuz ya ozaman bende mutluyum der sesiz sesiz çekilir kenarına oturur herkes için duallar eder herkesle ağlar bazende tebesüm dere bazen övgüyle bahsederler senden annem o zaman ben senle mutlu evlat olurum senle övünürüm herkesin annesi gibi benim annede sevgiyle anılan annelerden biri.Bütün anneler bir melekdir annelerimizin sayesinde belkide cennet kapıları açılacaktır biz evlatlarına.Sevgili Suat melek annelerimiz hakında harika şiir okudum hayata olan annelerimize sağlık huzur mutluluk diliyorum .Hakın rahmetine kavuşan annelrimizede Mekanları Cennet olsun İnşallah.Gönülden Kutlarım.Saygılar.Tam+10 Puan
Anne özlemi, anne hasreti bir an olsun bitmiyorki hele birde gelinemiyecek bir yere gitmişse Allah tüm anaların mekanını cennet eğlesin. yürekten kutluyorum şiirinizi ve anne sevginizi saygılar selamlar
çok güzel bir şiir can kardeş gönlünüz huzurlu kaleminiz daim olsun selamlar
Annem dediğimde dilim,yüreğim ağlar Dostlar bu hasret beni yıkar, Güneşini Kaybetmiş gün gibiyim, Özledim,susadım sana Annem
Tebrikler üstad bende birşeyler mırıldanmak istedim.........+10
siiriniz ozlem kokuyor gelemiyecek olan birine ithafen yazilmis bu siir beni derinden etkiledi... annenize allahtan rahmet sizede bu gercekle yasayabilmeniz icin sabir diliyorum... bu siirde annenizi yasatmis sayiliyorsunuz... begenerek okudum emeginize saglik daim olsun insallah
annaye olan içten sevgi ve bağlılıkla onu özleyen yüreğin o özlemle serzenişini şiir ettiği bu şiiri vareden yüreği kutluytorum.
rabbim tüm yüreği güzel annelerimizi sevgiği yavrularına bağışlasın. saygılar
Allah Rahmet Eylesin Suat Bey.. Anneler özlenmez mi özlenmesi için vefat etmeleri de gerekmiyor..Başka bir odada da olsa özlüyorum ben..teşekkürler güzel şiiriniz için..
evet ademuysal arkadasımınız dediği gibi annelerin hakkı ödenmez onları bizim gözümün nurudur bu sayede annelerin önemini anlatmakla tekrar teşekkur ederim
onların hakkı ödenmez. onlar bizim veli-i nimetlerimiz. 'cennet annelerin ayakları altındadır' diyen nebimiz, ne de güzel demiş....selam ile....
duygulandım
en kalbi duygularımla rahmetle ve dua ile nur içinde yatmasını diliyorum...
saygılar...
Bu şiir ile ilgili 72 tane yorum bulunmakta