Özledim Seni Anne Şiiri - Elçin İbaş

Zamanın ördüğü hayat
Korumuyor beni gecenin soğuğunda
Bana ördüğün hırka gibi
Dizlerinde yatarken dinlediğim masallar
-evvel zaman içinde diye başlardı hep-
Ermiyor şimdi muradına, anne
Saçları benim gibi uzun
Upuzun prensesler
Babamı beklediğimiz
Islak pencereler kurudu anne
Gözlerim hala kurumadı
Babam gelmedi o uzak yerden
Yıldızlardan uzaktı demiştin
Sen ondan da uzak oldun
Tam iki yıl oldu anne
Yirmi dört ay
Yüz dört hafta
Bana hediye ettiğin gözleri sensiz açtığım
Yedi yüz yirmi sekiz gün
Hiç aksatmadım gelmeyi sana
Hiç bir gün anne
Hiçbir cuma
Hiçbir ay
Hiçbir bayram
Çiçeklerini sularken
Ya da en sevdiğin çiçeği dantele işlerken
Daha az ıslanıyor artık yanaklarım
Daha az sorguluyorum kaderin haksızlığını
Kayıveriyor çoğu zaman ellerimizden hayat demiştin sen
İstediğin gibi oluyorum anne
İnançlı ve güçlü
Benim güzel annem
Bir ağaç olmak istemiştim ilkin yanıbaşında
Hayat devam ediyor sensiz ama
Her gün ağırlaşan bir yük sanki
Omuzlardan düşmeyen
Zor olanı başarmak ama önemli olan
Sensiz başaracağım zorun anlamı ne ki
Öpücük kondurup yanaklarıma
Artık uyandırmayacaksan beni
Aynaları kıskandıran saçlarımı taramayacaksan
Ne anlamı var sabah rüzgarının anne
Sevdiğin serçelerin
Yem attığımız güvercinlerin
Yarasını iyleştirdiğimiz muhabbetkuşunun Fındık'ın
Nesi güzel ki sensiz..
İsminin yazıldığı mermer kadar katı bu hayat anne
Ak mermerdeki yazıdan daha karamsar sözlerim biliyorum ama
Güzel annem
Yağmurlu bir sabah gök gürlerken kaybettim seni
O gün bu gündür
Hüznümü bulutllar içinde gizliyorum anne
Benim güzel annem