Özledim Seni Şiiri - Muhammet Karamanli

Dalından kopan bir yaprak gibi
Ayrıldım senden
Tutunduğum dalım, hayat katan canımdın
Bir hüzünlü ayrılık sardı dört yanımı
Sarardı sensizlikte aşk dolu umutlarım
Soldu yokluğunda tüm mevsimlerim
Eksik kaldı sensiz sevgi dolu cümlelerim
Özledim seni...

Damla damla düşüyor yağmurlar
Sensiz hep kapalı havalar
Hep yaralı, hep soğuk aşk yüklü duygular
Bomboş şimdi kalabalık bu caddeler
Anlamı yok, hüzün kokuyor iskeleler
Aşıklar vapuru her sabah sensizliği taşıyor
Üst katında hayalin yolculuk yapıyor
Yokluğunda tüm yollar hasrete çıkıyor
Esen rüzgarlarda kokun yüzüme vuruyor
Bir acı yalnızlık kaplı her yer
Bir garip sessizlik kaplı doğduğun bu yer
Terkedilmiş, kimsesiz bir gece,
Sevgisiz bıraktığın bu yürek gibi
Rengarenk bir özlemle yanıyor
Uzaktan seni hatırlatan rengarenk ışıklar
Özledim seni...

Sensiz bir sahra çölü gibi yüreğim
Susuz kaldım, sensiz kaldım, eksik her yanım
Yokluğunla nere gideyim
Bıraktın ellerimi kime tut diyeyim
Sevgisiz bu yüreğim
Özledim seni nasıl edeyim
Gelmedin bir türlü, daha ne diyeyim
Aşkın yaraladı, dağladı yüreğimi
Özlemin kapladı sevgisiz bedenimi
Baştan aşağı sardın hayallerimi
Süsledin sensizlikte bütün cümlelerimi
Masum bir aşk esir aldı tüm sözcüklerimi
Özledim seni...