Eller benim gibi, sevebilir mi?
En kötü halini, övebilir mi?
Hasretle bağrını, dövebilir mi?
Kırsamda kalbini, bırakma beni.
Bir bilsen ben nasıl, özledim seni.
Her sabah aynada gördüğüm sensin,
Aminle yüzüme, sürdüğüm sensin.
Gülizar sinemden, derdiğim sensin,
Kırsamda kalbini, bırakma beni.
Bir bilsen ben nasıl, özledim seni.
Yıllar var yolunu, beklemekteyim,
Haftayı aylara, eklemekteyim.
Yolcuyum kervanı, yüklemekteyim,
Kırsamda kalbini, bırakma beni.
Bir bilsen ben nasıl, özledim seni.
Olmaz ya aniden, yoluma çıksan,
Yine öyle mağrur, yüzüme baksan.
Sen mahcup ben mahcup, ruhuma aksan,
Kırsamda kalbini, bırakma beni.
Bir bilsen ben nasıl, özledim seni.
Ben seni bağrımda, gül diye sevdim,
Cennetime giden, yol diye sevdim.
Bu günüm yarınım, ol diye sevdim,
Kırsamda kalbini, bırakma beni.
Bir bilsen ben nasıl, özledim seni.
Dest-i-naz gel dedi, bir kez duymadın,
Geçen o yılları, hiç mi saymadın?
Gaflet uykusundan, hala aymadın,
Kırsamda kalbini, bırakma beni.
Bir bilsen ben nasıl, özledim seni.
…….Meryem Keskin……
…….13.12.2024………
…….Muhammes……
Kayıt Tarihi : 30.12.2024 22:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!